در حالی که بلاکچین خود سازه های فناوری را برای تسهیل معامله، مالکیت و سپرده در شبکه فراهم می کند، اما در دیجیتالی سازی عناصر ارزشمند، توکنیزه کردن دارایی ضروری است. توکن سازی فرآیند تبدیل دارایی ها و حقوق یک دارایی به نمونه دیجیتال یا توکن در یک شبکه بلاکچین است.
تمایز بین ارز رمزنگاری شده و دارایی های توکنیزه شده در درک وسایل نقلیه مبادله ای، مدل های ارزیابی و قابلیت استفاده در شبکه های مختلف ارزشی که در حال ظهور هستند و نیز ایجاد چالش های قابلیت همکاری مهم است. اینها فقط چالشهای فنی نیستند، بلکه چالشهای تجاری پیرامون مبادلات عادلانه نیز هستند.
توکنیزه کردن دارایی می تواند منجر به ایجاد یک مدل تجاری شود که به مالکیت جزئی، توانایی مالکیت نمونه ای از یک دارایی بزرگ را می دهد. هنگام بحث در مورد توكلنیزه كردن دارایی در مقاله قبلی، من همچنین به ارزش اقتصاد نمونه در دموكراتیزه كردن امور مالی، تجارت و دسترسی جهانی و همچنین ایجاد بازار جهانی گسترده تر در مقیاسی كه قبلاً دیده نشده اشاره كردم.
با دارایی های دیجیتال و قابلیت انعطاف پذیری آنها در یک اکوسیستم بلاکچین، عوامل مختلفی برای ارزیابی وجود دارد. این موارد عبارتند از:
- توکن های مبتنی بر مدل های اقتصادی رمزنگاری شده که ناشی از عرضه و تقاضا و سودمندی شبکه هستند
- توکن های غیر قابل تعویض (غیر مثلی) یا NFT که دارای ارزش ذاتی مانند شناسایی، مدرک تحصیلی و سوابق مراقبت های بهداشتی هستند؛ در اصل، توکن هایی که اعتبار ساده اثبات وجود، اصالت و مالکیت دارایی های دیجیتال را شامل می شوند؛
- توکن های مثلی که بر اساس مبانی مختلف ارزیابی می شوند، مانند مجموع فعالیت اقتصادی در شبکه (ارز رمزنگاری شده)، سودمندی آن (قراردادهای هوشمند و پردازش شبکه معاملات)، مقادیر اختصاص یافته (استیبل کوین ها و توکن های اوراق بهادار) و غیره.
در این مقاله ، من به مسئله پیچیده افزایش هذلولی و سریع NFT ها، پس از افزایش مشابه نجومی در امور مالی غیرمتمرکز یا DeFi، ایجاد نوآوری های شگفت انگیز – با قول بسیار زیاد دموکراتیک سازی ، مدل های تجاری جدید و بازارهای جهانی با دسترسی جهانی – تمام اینها با فرضیه اصلی تمرکززدایی و ساختارهای اساسی توکن سازی و کیف پول تامین می شوند. در حالی که NFT ها ممکن است به عنوان توکن های رمزنگاری منحصر به فرد با ارزش ذاتی برای یک دارنده یا یک بازار (هنر ، کالاهای قابل جمع آوری) توصیف شوند، جنبش NFT نشان دهنده یک انقلاب توکن بزرگتر است که نه تنها به نوآوری گسترده و رشد در پروتکل های وب 3.0 بلکه تصمیم حرکت DeFi را همراه با توانایی آن برای تلاقی و ایجاد سیستم عامل و وسیله تبادل برای انواع توکن ها، آزمایش می کند.
رشد در پروتکل های وب 3.0
دو نسل اول پروتکل های وب عمدتا مربوط به انتشار اطلاعات و ارتباط بین مردم بود. آنها به رشد گسترده اطلاعات و همکاری دامن زدند و برای اتصال جهان معجزه کردند. با این حال، آن پروتکل های وب هرگز برای انتقال چیزهای با ارزش طراحی نشده اند. همچنین، هنگامی که دوره وب 2.0 به کاملترین پتانسیل خود رسید، آسیب پذیری هایی مانند “اخبار جعلی” و “رله گروهی” حرکت دارایی ها از طریق یک سری واسطه ها ظاهر شدند. تهدیدات تجاری و زیرساخت های مالی سیستم باعث بی ثباتی سیستم می شود.
وب 3.0 نوید می دهد تا از همه چیزهایی که برای آنها ارزش قائل هستیم، محافظت کند از جمله: اطلاعات، حقایق و دارایی های دیجیتالی – اعم از مثلی و غیر مثلی. در حالی که وب 2.0 با ظهور شبکه های اجتماعی، موبایل و ابر هدایت می شد، وب 3.0 عمدتا بر روی سه لایه جدید از نوآوری های فناوری ساخته شده است: محاسبات لبه ای، شبکه های داده غیرمتمرکز و هوش مصنوعی.
رشد NFT ها نه تنها برای هنرمندان، متخصصان ماهر و کارآفرینان امکان محصور کردن نوآوری به صورت توکنیزه شده را فراهم کرده بلکه به دموکراتیزه سازی این پلتفرم به عنوان یکی از وعده های فناوری بلاکچین نیز دامن زده است. زیرساخت های اساسی شامل فناوری های ذخیره سازی غیرمتمرکز، پروتکل های اجماع کارآمد، محاسبات خارج از زنجیره و شبکه های اوراکل برای ارائه اتصال و اعتبارسنجی به سیستم های موجود است.
در کل، مجموعه فن آوری های وب 3.0 یک شبکه متصل، غیر قابل اعتماد و قابل پاسخ را برای ارائه کارآمد ارزش پیش بینی می کند، بنابراین یک زیرساخت برای چیزهای ارزشمند طراحی می کند. NFT ها نمایانگر نهادهای قابل انتقال و توکن های غیرقابل انتقال هستند که برای آنها ارزش قائل هستیم. موارد بعدی شامل مواردی مانند شناسایی، سوابق مراقبت های بهداشتی و گذرنامه است، مواردی که نمایانگر شخص ما هستند و به ما امکان می دهند تا با هویت های دیجیتال و منحصر به فرد خود در اقتصاد دیجیتال شرکت کنیم.
همانطور که جرات می کنیم تغییری به سوی جهانی با کنترل غیرمتمرکز، حاکمیت مبتنی بر فناوری توزیع شده که هر مدل تجاری را به چالش می کشد و ساختار حکمرانی ساخته شده بر اساس چارچوب های متمرکز کسب و کار را تصور کنیم، همینطور مجبوریم برخی موارد را بسنجیم. نه تنها خود تغییر، بلکه عناصر انگیزه، محرک و درآمدزایی است که به زیرساخت های اقتصادی برای انتقال چیزهایی که دارای ارزش هستند، نیرو و قدرت می بخشد – در نتیجه با درک تغییر و سپس با شناخا ارزش، همگام می شویم.
ادغام با امور مالی – DeFi
DeFi حرکتی در فضای برنامه های کاربردی بلاکچین است که از فن آوری شبکه غیرمتمرکز استفاده می کند تا محصولات مالی قدیمی را به پروتکل های شفاف و بی اعتماد تبدیل کند و ایجاد ارزش دیجیتال را تسهیل کند و انتشار آن را بدون واسطه انجام دهد. به طور گسترده ای قابل درک است و پذیرفته شده است که – به دلیل هم افزایی جدید و ایجاد اشتراک از طریق تعاملات دیجیتالی جدید و مکانیزم های مبادله ارزش – فناوری بلاکچین پایه و اساس یک شبکه معاملاتی دیجیتال قابل اعتماد را ایجاد می کند که به عنوان یک بستر بی واسطه، رشد بازارها و بازارهای ثانویه را قدرت می بخشد.
در حالی که هدف DeFi تحقق وعده های دموکراتیزه سازی مالی است، NFT با ارائه کلاس دارایی رقابتی و در عین حال فراگیر، راه حل هایی برای تأمین وسیله ای برای مبادله، قابلیت استفاده توسط سایر کلاس های دارایی قابل تعویض و نقدینگی به بازار غیر نقدینگی سنتی، راه حل DeFi را آزمایش می کند.
کلاسهای دارایی حاصل از پروتکل های DeFi و NFT از مزایای مالکیت جزئی دارایی ها بهره مند می شوند و باعث می شود خطوط بین طبقات دارایی محو شود و از سازه هایی مانند کیف پول های دیجیتال به عنوان مخزن برای آنها استفاده شود. این ها همه توسط لایه های اساسی وب 3.0 پشتیبانی می شوند که امنیت و در دسترس بودن را از طریق تمرکززدایی، و همچنین اعتماد و تغییرناپذیری از طریق توافق جامع را فراهم می کند، و این اصول را به زیرساخت های رایانه ای مانند ذخیره سازی و پیوند داخلی متصل می کند.
تجاری سازی پروتکل های وب 3.0، که به عنوان توکن های کاربردی قابل تعویض نمایان هستند، بعدا با محصولات متنوع نوآوری مالی معرفی شده توسط DeFi (مانند دارایی های پایه و مشتقات)، محصولاتی که توکن سازی نیز می شوند، ادغام شدند. بنابراین، گرچه تمرکز زدایی موضوع اصلی است – و کیف پول و توکن از ساختارهای اساسی هستند – این ادغام شدن کاملا محسوس می باشد.
منبع: cointelegraph
