ناشر: معاملۀ آپشن، یک روش محبوب برای سرمایه گذاری در ارزهای رمزپایه هستند – آنها چه هستند و استفاده از آن ها چه خطراتی را به همراه دارد؟

فهرست مطالب

• یک معامله اختیار چیست؟
• تفاوت بین معامله اختیار و معامله آتی چیست؟
• ملزومات معامله اختیار
• معامله اختیار در دارایی های رمزنگاری
• چرا معامله های اختیار مفید هستند؟
• چند مورد استفاده ساده معامله اختیار
• نتیجه گیری

یک معامله اختیار چیست؟

یک معامله اختیار اساساً حقی است که می تواند در آینده از آن استفاده شود. برای دستیابی به چنین حقی ، خریدار مبلغی را پرداخت می کند و مبلغ پرداختی را “صرف ریسک” می نامند. به طور معمول ، این حق می تواند انتخاب خرید یا فروش یک دارایی با قیمت از پیش تعیین شده باشد.

در اصطلاحات مالی ، یک معامله اختیار یک قرارداد متقابل است که به یک طرف – خریدار – اجازه می دهد یک دارایی اساسی مانند کالاها ، سهام ، شاخص ها و غیره را با قیمت از پیش تعیین شده در یک بازه زمانی مشخص بفروشد. وی به عنوان خریدار قرارداد اختیار ، حق (اما نه وظیفه) خرید یا فروش دارایی مربوطه را دارد.

بیایید به یک مثال ساده نگاه کنیم. یک میوه فروشی می خواهد 500 کیلوگرم سیب از یک باغدار بخرد ، اما سیب ها هنوز رسیده نیستند و تا آگوست هم رسیده نخواهند شد. فروشگاه میوه نگران افزایش بالقوه قیمت به خاطر خشکسالی است. بنابراین ، فروشگاه با مالک باغ توافق می کند که سیب ها را با قیمت 4 دلار / کیلوگرم در ماه آگوست خریداری کند – اما اگر قیمت ارزان تر دیگری در بازار وجود داشته باشد ، مجبور به این کار نیست. برای داشتن این حق ، میوه فروشی 100 دلار غرامت به صاحب باغ پرداخت می کند.

قرارداد فوق یک معامله اختیار معمول است که به آن گزینه ساده وانیلی گفته می شود.(وانیلی ساده یک صفت است که ساده‌ترین و معمول‌ترین نسخه چیزی را توصیف می‌کند)

یک اختیار خرید (call option) به دارنده حق خرید سهام و اختیار فروش (put option) به دارنده حق فروش سهام را می دهد.

تفاوت بین معامله اختیار و معامله آتی چیست؟

بسیاری اصطلاحات ابزارهای مالی مانند معامله اختیار و معاملات آتی را شنیده اند. شباهت هایی بین این دو وجود دارد. هر دو مشتقات مالی هستند که ارزش آنها به برخی دارایی های اساسی متکی است. هر دو قرارداد دو جانبه هستند ، از طریق خرید (longing) و فروش (shorting) طرفین که می توانند آنها را در بازارهای مالی معامله کنند. نکته مهم آخر اینکه هر دو می توانند به عنوان یک استراتژی محافظتی مورد استفاده قرار گیرند یا اهرم های فشاری را برای تجار فراهم کنند.

با این حال ، معاملات اختیار و معاملات آتی از بسیاری جنبه ها اساساً متفاوت هستند.

هدف معامله یک قرارداد اختیار در واقع یک “حق” است ، در حالی که در قرارداد آتی هر دو طرف لازم است که در آینده در تجارت شرکت کنند. بنابراین ، دارنده معامله اختیار ممکن است تصمیم بگیرد که به صلاحدید خود از آن استفاده کند یا هیچ کاری نکند، در حالی که دارنده معامله آتی باید حتما با آن کاری انجام دهد. این مورد همانطور که در مقایسه بالا نشان داده شده است تفاوت های عمده ای را ایجاد می کند.

ملزومات معامله اختیار

1. فروشندگان وخریداران معامله اختیار

هر قرارداد اختیار دارای دو طرف است ، خریدار اختیار یا دارنده و فروشنده اختیار یا نویسنده. خریدار اختیار وثیقه یا ضمانت معامله اختیار را پرداخت می کند و فقط از “حق” برخوردار است. فروشنده اختیار وثیقه را به عنوان ضمانتی برای انجام شدن حق مورد نظر دریافت می کند.

2. خرید و فروش (call and put)

اختیار خرید (یا خرید call) به دارنده اجازه می دهد تا دارایی مورد نظر را با قیمت مشخص خریداری کند.

اختیار فروش (یا فروش put) به دارنده اجازه می دهد که دارایی مورد نظر را با قیمت مشخص بفروشد.

در مثال خاص بالا ، فروشگاه میوه می خواهد در ماه آگوست سیب “بخرد” ، به این معنی که او در حال خرید یک قرارداد اختیار خرید است.

بیایید حالا فرض کنیم این مالک باغ است که از کاهش قیمت سیب در ماه آگوست نگران است و می خواهد حداقل سود ممکن را ببرد. برای این کار او با این میوه فروشی قرارداد منعقد می کند و شرط می گذارد که ممکن است سیب ها را در ماه آگوست با قیمت 4 دلار / کیلوگرم بفروشد ، اما اگر قیمت بازار بالاتر باشد مجبور نیست که این سیب ها را بفروشد. این قرارداد یک قرارداد اختیار فروش معمولی است.

3. قیمت اعمال (strike price)

قیمت اعمال (یا قیمت انجام) یک معامله اختیار ، قیمتی است که در آن یک اختیار خرید یا فروش انجام می شود. برای اختیار خرید ، قیمت اعمال قیمتی است که دارندگان قرارداد اختیار می توانند دارایی مورد نظر را خریداری کنند. برای یک اختیار فروش ، قیمت اعمال قیمتی است که دارندگان اختیار می توانند دارایی مورد نظر را بفروشند. و این ها در قراردادهای اختیار از پیش تعیین شده است.

4. تاریخ انقضا

تاریخ انقضا قرارداد اختیار آخرین تاریخی است که قرارداد در آن معتبر است ، به این معنی که دارنده اختیار حق دارد با توجه به شرایط از اختیار استفاده کند.

دارندگان معامله های اختیار سبک آمریکایی ممکن است در هر زمان قبل از انقضا اختیار از آن استفاده کنند ، در حالی که دارندگان معامله های اختیار سبک اروپایی ممکن است سر موعد انقضا از آن استفاده کنند.

5. استفاده کردن

استفاده از یک اختیار به معنای عملی ساختن حق خرید یا فروش دارایی های اساسی مشخص شده در قرارداد در هنگام انقضای قرارداد است.

استفاده از یک اختیار فروش دارنده را قادر می سازد دارایی مورد نظر را با قیمت اعلام شده بفروشد و استفاده از اختیار خرید دارنده را قادر می سازد دارایی پایه را با قیمت اعلام شده خریداری کند.

معامله های اختیار در دارایی های رمزنگاری

در امور مالی سنتی ، دارایی های پایه متفاوت است. معامله های اختیاری در مورد طلا ، بنزین ، نرخ ارز (گزینه های فارکس) ، سهام ، شاخص ها و غیره وجود دارد.

اگر دارایی های پایه را به ارزهای رمزپایه تبدیل کنیم ، معامله های اختیار دارایی رمزنگاری شده داریم که معامله های اختیار BTC و ETH سهم عمده بازار را به خود اختصاص می دهند.

در میان مبادلات مشتقه متمرکز ، Deribit قوی ترین نقدینگی را ارائه می دهد و 90٪ از بازار معامله های اختیار را کنترل می کند. سایرین مانند CME ، Huobi ، OKEx و LedgerX همگی در حال رشد سریع هستند.

قرارداد های تسویه نشده BTC و ETH در دسامبر 2020 به بالاترین حد خود رسید.

با این حال ، در سال 2020 ، با رشد سریع DeFi ، تعدادی از سیستم عامل های معامله اختیار غیرمتمرکز ظاهر شده اند – Hegic ، FinNexus ، Opyn ، Opium ، Auctus و غیره را به یاد آورید. – در حال ارائه راه حلهای غیرمتمرکز زنجیره ای برای تجارت و تسویه حساب قراردادهای اختیاری رمزنگاری هستند.

چرا معامله های اختیار مفید هستند؟

معامله های اختیار هم مفید و هم قدرتمند هستند زیرا می توانند با افزایش درآمد ، حفاظت و اهرم ، عملکرد مالی اوراق بهادار را افزایش دهند.

در امور مالی سنتی ، یک مثال خوب استفاده از معامله های اختیار به عنوان یک مانع موثر برای محدود کردن ضررهای مالی است. همچنین می توان از معامله های اختیار برای اهداف سفته بازی استفاده کرد ، مانند شرط بندی بر سر یک دارایی بی ثبات و به دست آوردن درآمد مکرر از طریق فروش آن ها.

معامله های اختیار راهی آسان و ارزان برای ارزیابی دارایی های رمزنگاری شده شما هستند

اگر کسی یک نگهدارنده (hodler!) ETH باشد ، ممکن است به راحتی از طریق خرید calls ETH با هزینه 0.2 ETH اکسپوژر (احتمال خطر) یک نفر را به 1 ETH اهرم کند. همچنین ، در حالی که در هنگام تصحیح قیمت ، افت قیمت را می خرید، می توانید put ETH را بفروشید و یک وثیقه فوری دریافت کنید.

معامله های اختیار با اهرم قدرت همراه هستند ، اما به دلیل ساختارشان ، بازرگانانی که آنها را خریداری می کنند نگران انحلال نیستند ، زیرا تمام پرداختی های خریدار وثیقه ای است که از قبل تعیین شده است. زیان احتمالی دارندگان معامله اختیار محدود است در حالی که سود می تواند نامحدود باشد.

معامله های اختیار می توانند به طور موثر ثروت رمزنگاری شما را بیمه کنند

با خرید put ، فرد در برابر افت قابل توجه قیمت با صرف 5٪ هزینه ایمن می شود – برای مثال در مورد سقوط در مارس 2020 فکر کنید – همانطور که جالب است ، دارندگان معامله اختیار اگر قیمت بازار برای مدت طولانی افزایش یابد می توانند از حرکت صعودی استفاده کنند ، زیرا آنها می توانند برخلاف معاملات آتی انتخاب کنند که قرارداد خود را استفاده نکنند.

می توان گفت معامله های اختیار بهترین ابزار مالی هستند که به شما کمک می کنند شب راحت بخوابید.

معامله های اختیار می توانند روش خوبی برای مدیریت احتمال خطر شما باشند

بحث و جدال پیرامون ایمنی دارایی های رمزنگاری بیشتر به دلیل نوسانات زیاد آنها و خطرات مرتبط با مسائل کد گذاری زیاد است. معامله های اختیار می توانند ابزاری عالی برای محافظت در برابر این خطرات باشند دقیقاً به این دلیل که سودهای نامحدودی به همراه دارند ، در حالی که ضرر شما را به ازای مبلغ نسبتاً کمی که برای نگه داشتن قرارداد می پردازید محدود می کنند.

برای نگه دارندگان معامله اختیار ، حداکثر زیان به وثیقه بسنده می شود ، در حالی که منافع حاصل از نوسان قیمت می تواند بسیار زیاد باشد ، با این فرض که قیمت ها در یک مسیر مطلوب حرکت کنند.

چند مورد استفاده ساده معامله اختیار:

برای درک بهتر نحوه کار معامله های اختیار، در اینجا چند نمونه ساده از نحوه استفاده از آنها برای ارزیابی یا محافظت از دارایی های رمزنگاری شده شما آورده شده است.

نگه داشتن یک call برای سفته بازی

استراتژی اختیار خرید طولانی ابتدایی ترین استراتژی معاملاتی در این زمینه است که به موجب آن کاربر اختیار های خرید را با این اعتقاد که قیمت دارایی اساسی قبل از تاریخ انقضا اختیار به طور قابل توجهی فراتر از قیمت اولیه دارایی افزایش خواهد یافت خریداری می کند.

سام یک هودلر(نگه دارنده) ETH است و به دلیل رشد اکوسیستم DeFi در اتریوم در حال سود است. او در حال حاضر 1 ETH را در دست دارد. سام برای به حداکثر رساندن سود خود در صورت افزایش قیمت در آینده نزدیک ، 1 call ETH با قیمت اولیه 700 دلار و انقضا 15 روز خریداری می کند. حق وثیقه برای هر قرارداد 70 دلار است.

اگر قیمت طی دو هفته به مقدار 20٪ و به 840 دلار افزایش یابد ، سام با استفاده کردن call ، 140 دلار (700-840 دلار) دریافت می كند و بازده 100٪ ((70 – 140 دلار) / یعنی 70 دلار) است. این call در عوض یک اهرم 5 برابری به سام می دهد.

اگر قیمت طی دو هفته 20٪ کاهش یابد و به 560 دلار برسد ، سام از گزینه call استفاده نخواهد کرد و 70 دلار تمام چیزی است که می تواند از دست بدهد.

سام با داشتن یک ETH در صورت سقوط قیمت ممکن است فقط 140 دلار ضرر کند.

اگر سام فوق العاده در حال سود باشد ، حتی می تواند تصمیم بگیرد ETH را در MakerDAO ، Compound یا Aave واریز کند و استیبل کوین (ارز پایدار) را برای خرید “اختیار های خرید” قرض بگیرد. این کار به او اهرم های بیشتر و ریسک های بیشتری می دهد.

یک put محافظ به عنوان یک بیمه

یک موقعیت put محافظ با خرید (یا تملک) دارایی و خرید اختیار فروش با قیمت اولیه برابر یا نزدیک به قیمت فعلی دارایی ایجاد می شود.

هنری دارای مقداری ETH است و از آخرین صعود بازار گاو نر به بیش از 750 دلار رضایت دارد. در حالی که او نگران است که بازار به سمت یک اصلاح حرکت کند اما در عین حال نمی خواهد در صورت ادامه روند صعودی بازار ، از سودهای بالقوه خود صرف نظر کند.

هنری برای بهترین بهره وری از این شرایط ، اختیار های فروش را به عنوان بیمه با قیمت اولیه 740 دلار خریداری می کند. این بدان معناست که حتی در صورت افت بازار ، وی همچنان حق فروش به قیمت 740 دلار را دارد. اگر قیمت ETH همچنان در حال افزایش باشد ، او همیشه می تواند انتخاب کند که اختیار فروش را استفاده نکند و سوار بر مسیر گاو نر باشد.

در این مثال هنری اختیار های فروش را به عنوان یک بیمه خریداری می کند و با آن می تواند شب با خیال راحت بخوابد و همچنان از سود های احتمالی بهره مند شود.

استفاده از یک استراتژی covered call برای بهره وری از بازار خنثی یا ثابت

یک covered call با داشتن یک دارایی و فروش معادل اختیار خرید آن ایجاد می شود. برای اجرای این استراتژی ، یک معامله گر موقعیت طولانی در یک دارایی را در اختیار دارد و اختیار خرید را روی همان دارایی می نویسد (می فروشد) تا یک درآمد ایجاد کند.

لوسی مقداری ETH با قیمت 750 دلار دارد، او انتظار دارد که بازار برای مدتی ثابت بماند و می خواهد هزینه های احتمالی اش را در بازار ثابت کاهش دهد. بنابراین او تصمیم می گیرد اختیار خرید های ETH را با قیمت اولیه 760 دلار بفروشد و یک وجه تضمین (وثیقه) به ارزش 50 دلار بگیرد.

اگر قیمت بالاتر از 760 دلار باشد ، وقتی خریداران معامله اختیار از اختیار خرید استفاده می کنند ، او می فروشد. اگر قیمت تا پایان تاریخ انقضا معامله کمتر از 760 دلار باقی بماند ، او همچنان وجه تضمین را دریافت می کند و هزینه نگهداری یک ETH رابه مقدار 50 دلار کاهش می دهد.

در این مثال ، لوسی از استراتژی covered call استفاده می کند زیرا قصد دارد دارایی اساسی را برای مدت طولانی نگه دارد اما انتظار افزایش قیمت در کوتاه مدت را ندارد و از فروش دارایی ها با قیمت از پیش تعیین شده راضی است.

فروش اختیار فروش برای خرید افت قیمت

اگر کسی اختیار فروش را بنویسد / بفروشد ، در صورتی که خریدار معامله اختیار از آن اختیار فروش استفاده کند ، آن سرمایه گذار موظف به خرید دارایی های اساسی است.

تد در ETH در حال سود کردن است و اگر بازار هر اصلاحاتی انجام دهد  مایل است که سرمایه گذاری خود را افزایش دهد. به عنوان مثال ، با فرض اینکهدر حال حاضر قیمت 800 دلار باشد ، او می خواهد در صورت بازگشت قیمت به 750 دلار ، سرمایه گذاری خود را افزایش دهد.

تد می توانست در صرافی ها سفارش بدهد – اما حتی بهتر بود اگر او یک اختیار فروش را با قیمت اولیه 750 دلار می فروخت ، بنابراین 30 دلار وجه تضمبن فوری به جیب بزند. در حالی که اگر بازار واقعاً به قیمت هدف 750 دلار سقوط کند ، او می تواند بلافاصله موقعی که دارنده معامله اختیار از آن استفاده می کند، خرید کند.

فروش اختیار فروش می تواند یک استراتژی مفید برای خرید افت قیمت در قیمت هدف ضمن ایجاد جریان نقدی فوری باشد.

چگونه ماینر ها از معامله های اختیار استفاده می کنند؟

ماینر ها به طور معمول هزینه های مشخصی برای پرداخت دارند و از نوسانات بیزارند ، به ویژه هنگامی که قیمت ها سقوط می کند. معامله های اختیار می توانند ابزاری موثر برای به حداقل رساندن این خطرات باشند.

جان یک ماینر ETH است و انتظار دارد که ماهیانه 100 ETH را استخراج کند. با این حال ، او لازم است در چهارم هر ماه 30000 دلار برای برق بپردازد. او نگران است که احتمال دارد ارزش ETH به طور ناگهانی افت کند – مانند آنچه در مارس 2020 اتفاق افتاد – که این امر قطعاً سود او را تضعیف می کند. او هر ماه 50 واحد اختیار فروشETH  با قیمت اولیه 600 دلار و تاریخ انقضا یک ماه خریداری می کند تا مطمئن شود که صورتحساب برق ماهانه اش تحت پوشش قرار گرفته است.

ممکن است این کار در کل 2000 دلار برای او هزینه داشته باشد ، اما اختیار فروش برای او به عنوان یک بیمه کار می کند و او همچنان از پتانسیل صعودی ETH بهره مند خواهد شد.

یک straddle برای کسب در آمد از نوسانات بالاتر

Straddle استراتژی ای است که شامل نگه داشتن تعداد مساوی از اختیارات call و put با قیمت اولیه و تاریخ انقضا یکسان است. این یک استراتژی مفید برای سود بردن از افزایش نوسانات صرف نظر از جهت بازار است.

بیایید تصور کنیم که ETH طی چند روز گذشته با رشد چشمگیری به 1000 دلار صعود کرده است. الکس مطمئن نیست که ETH در آینده نزدیک افزایش یا کاهش می یابد. اما ، او انتظار دارد که هر حرکتی یک حرکت بزرگ باشد و می خواهد از این نوسانات بزرگ استفاده کند. او می تواند انتخاب که که با خرید یک call و یک put با قیمت اولیه 1000 دلار ، یک straddle را بفروشد. اگر بازار صعود کند ، call وجود دارد و اگر بازار نزول کند put وجود دارد.

ممکن است این کار 120 دلار برای او هزینه داشته باشد ، اما هنگامیکه ETH یا از 1120 دلار بالاتر رود یا به زیر 880 دلار برسد ، الکس در نهایت سود خواهد داشت. وجه تضمین 120 دلاری تمام چیزی است که وی ممکن است از این استراتژی از دست بدهد.

به عبارت دیگر ، الکس ممکن است به طور موفقیت آمیز در یک بازار بی ثبات سود کسب کند حتی اگر مطمئن نیست که قیمت به کجا می رود.

نتیجه گیری

از مثال های بالا ، ممکن است متوجه شویم که معامله های اختیار نسبت به هم بازار معاملات spot و هم سهام های مشتقه معروف تری مانند قرار دادهای آتی یا قراردادهای بدون سررسید بسیار متفاوت هستند. استراتژیهای سودآور ممکن است با ترکیبی انعطاف پذیر از معامله های اختیار و spots ، طیف وسیعی از سناریوها را پوشش دهند. نتیجتا رویکردهای های جبران ریسک متنوع هستند.

معامله های اختیار در دیفای

معامله های اختیار غیرمتمرکز تازه واردین فضای DeFi هستند. آنها در سال 2020 متولد شده اند ، اما پتانسیل بالایی دارند و به سرعت در حال پیشرفت هستند. آنها غیر توقیفی ، منبع باز ، بدون نیاز به مجوز و غیر قابل نفوذ هستند.

بعلاوه ، ایجاد نقد شوندگی جمع شده مشكلات موجود در بازار را كه شامل هزینه بر بودن درخواست دفتر های سفارش است حل كرده است. لطفاً برای مطالعه دقیق تر پروتکلهای اختیارهای غیرمتمرکز به این مقاله مراجعه کنید.

منبع: medium